Nico Jaspers uit Nerem (Limburg): provinciaal winnaar Chalon
Geplaatst op 06/06/2017, Auteur: piet.aelberts@telenet.be
Zijn jaarling, de 715, wint provinciaal Chalon en eindigt 2de op Centrum & Oost tegen 1.709 duiven in concours. Zijn huis en hokken liggen vlakbij een militaire basis. Onder de straat lopen de geheime radarkabels van de ondergrondse basis, in zijn tuin ligt de pijplijn van kerosine. Deze gepensioneerde bediende is eigenlijk Maaslander (Uikhoven) van komaf, maar in 1968 Haspengouwer geworden. Hij is bovendien vooral grootvader, trotse opa van 7 kleinkinderen. Nico is een gedreven duivenman, die het hele seizoen en alle vluchten speelt. Hij weet daarbij exact wat hij wil: winnen. De duiven moeten het doen, maar van de accommodaties moeten ze het niet hebben. De duiven zitten hier in het zuiden van Limburg in eenvoudige hokken van ytongblokken, onder platte daken, die in de binnenkant “afgewerkt” zijn met witte isomoplaten.
De jaarling “ 715” wint provinciaal Chalon en eindigt 2de op Centrum & Oost tegen 1.709 duiven.
Lang seizoen
Jaspers speelt alles, en vandaar dat zijn naam ook in alle mogelijke kampioenschappen is terug te vinden. Vorig jaar won het Montélimar jaarduiven (2de nationaal).
Jaren geleden waren op bezoek bij Nico in Nerem. We citeren: “De eerste duiven kwamen van wijlen Albert Diriken van Nerem, en vooral met de jonge duiven bleek het duo echte specialisten. Maar in 1983 viel daar in Nerem een keiharde diagnose: zoon Koen zat met de beruchte duivenmelkerslong. Op amper 16-jarige leeftijd had hij nog amper 40 procent zuurstofopname in de longen. Het gevolg was een logisch, maar toch bikkelhard besluit: zowel de duiven als de kippen en de papegaai vlogen letterlijk de deur uit. Alle duiven werden openbaar verkocht in het lokaal van Mal.
De naam van Diriken staat met gouden letters in het dagboek van Nico Jaspers. Goed twee jaar na de totale verkoop was de Neremnaar opnieuw duivenmelker, niet aan huis, maar wel bij Albert Diriken. “Ik miste het spel en de gezelligheid van de liefhebberij,” zegt Nico, die, weliswaar niet onder eigen naam, knappe duivenjaren beleefde. Hoogtepunt was de nationale ereplaats bij de oude uit Narbonne en de 4de nationaal bij de jaarduiven. Het jaar daarop nam Nico een nieuwe start aan de Glaaierweg, uiteraard met een pak vliegduiven uit de verkoop van Diriken.”
Nico Jaspers met zijn echtgenote Liske Venken: genieten van de duiven én van de kleinkinderen.
“Alles valt en staat met goede duiven die conditie hebben. Ik zal eerst de hand in eigen boezem steken en zoeken naar de redenen van falen. In dat koppeke kan niemand kijken, dat maakt onze hobby juist zo boeiend. De duivensport is niet maakbaar: je kan fortuinen uitgeven aan accommodatie, begeleiding, kwekers, … Ik ben slechts een amateur met – provinciaal gezien – niet de meest gunstige ligging, maar ik speel bijna alle vluchten. Vanaf maart tot en met september en vanaf Chimay tot en met Barcelona”.
Hét absolute hoogtepunt in zijn veertigjarige carrière is zonder twijfel zijn nationale titel Asduif KBDB Grote Fond Jaarse 2014. “Ik ben enorm goed gelukt met de duiven van Cyriel Jorissen met wie ik al jarenlang bevriend ben. Bij mijn doorstart, in 1995, loerde ik rond de deur wie ‘de goei’ had”. Dat bleek dus Jorissen te zijn. “In de huidige generatie komt vaak de Stambeer 701/2002 – lijn Barca - voort. Zowel bij mij als destijds bij Cyriel goed voor meerdere provinciale en net-niet nationale winnaars.” Met als exploot Asduif, de kers op de taart.
Bij Nico Jaspers is het merendeel van de 150 piepers afkomstig van de vliegduiven. Dat jonge geweld gaat wekelijks de korf in. Dagelijks de hokken krabben, alle dagen de drinkpotten ontsmetten en van vers water voorzien. Enkel voor de winterkoppeling worden enkele duiven onder de loep genomen door de dierenarts.
Naar overzicht van reportages
Reageren
Om te reageren dient u
aangemeld te zijn.